Als tiener hoorde ik vaak volwassenen tegen me zeggen dat als ik groter zou zijn ik het beter zou begrijpen. Soms begreep ik gewoon de reacties van volwassenen niet. In mijn ogen maakten ze het zich soms zo moeilijk omdat ze bang waren wat anderen erover zouden zeggen, of dat ze bang waren een risico te nemen. Als ik met theorieën afkwam over een mooiere toekomst hoorde ik dat ik niet zo naïef moest zijn. Het gevolg hiervan is dat wat vaak spontaan in me op kwam, ik heb leren stilhouden omdat ze het toch beter wisten.
Ik bewonderde mijn docenten, omdat ze het allemaal leken te weten, omdat ze veel hadden gestudeerd waardoor ze mijn respect ook kregen. Ook mijn grootouders zou ik nooit tegenspreken omdat zij het wel met al hun levenservaring beter zouden weten dan ik, ook al was ik het er niet altijd mee eens.
Ooit zou ik het dus allemaal gaan begrijpen, als ik volwassen zou zijn, klonk het in mijn hoofd.
Bij de geboorte van mijn zoon, ik was 28, weet ik nog heel goed dat ik in het ziekenhuis hierbij stil stond. Nu moest ik toch volwassen genoeg zijn om volwassenen te begrijpen. Maar niets was veranderd. Ik voelde me nog steeds dezelfde.
Ik ben in de jaren nadien gaan begrijpen dat we leven vanuit geconditioneerde patronen. We leven vanuit wat anderen ons leren. Hoe onze ouders, docenten, familie en vrienden reageren op ons gedrag vormt wie we worden. En dat geldt ook voor de volwassenen die ik in mijn leven tegenkwam. Hun reactie of gedrag waren hun overtuigingen op dat moment gebaseerd op wat zij hebben geleerd. Het is hun waarheid maar daarom niet dé waarheid.
Als we van kleins af aan leren dat we als kind moeten zwijgen en stil zijn dan heeft dat een effect op je spontaniteit. Als je hoort van een leraar dat je een dom kind bent, heeft dat een effect op je zelfbeeld. Het spijtige is dat, of we dat nu geloven of niet, het ons raakt en deze emoties beïnvloeden ons toekomstig gedrag.
Een olifant die in gevangenschap leeft, wordt al van kleins af aan, aan zijn poten vastgeketend. Als baby kan hij de ketens niet losmaken, daar is hij niet sterk genoeg voor. Maar als volwassen olifant heeft hij ondertussen wel de kracht. Maar wat hij is gaan geloven als baby, zijn overtuiging, blijft een overtuiging dat hij dat niet kan, waardoor hij het niet eens gaat proberen. Hij gelooft nog steeds dat hij niet sterk genoeg is om die ketens los te maken.
En voor ons geldt dat ook. Wat we hebben aangeleerd (bewust of onbewust) blijft in ons systeem en blijft onze overtuiging over onszelf en het leven beïnvloeden.
Loskomen van je conditioneringen/overtuigingen zit niet in het leren hoe je dat moet doen, maar net in het afleren erin te geloven. Afleren je te identificeren met wie of wat je denkt te zijn om terug te ontdekken wie je echt bent. Je hebt, zoals Socrates het zei, zoveel potentie in jezelf.
Duiken in je mogelijkheden en niet verblind zijn door onze aangeleerde overtuigingen (of de ketens waaraan jij denkt vast te zitten).
What do you want?
Groetjes,
Justine